Το τέλος της ΕΕ που γνωρίσαμε
Ένωση των λαών ή όργανο οικονομικής και πολιτικής επικράτησης του Βερολίνου; Καθώς όλο και περισσότεροι αναλυτές, ίδίως στις χώρες της ευρωπαϊκής περιφέρειας, δείχνουν να συμφωνούν με τη δεύτερη άποψη οι συνεκτικοί κρίκοι της ευρωπαϊκής αλυσίδας απειλούνται όσο ποτέ στο παρελθόν.
Η «γκρίνια» ήταν αναμενώμενο ότι θα έκανε την εμφάνισή της μόλις θα ξεθώριαζε το οικονομικό θαύμα και η Ευρώπη θα μετατρεπόταν από τρίτος πυλώνας της παγκόσμιας οικονομίας σε... τελευταίο τροχό της αμάξης. Μπορεί να μην είμαστε ακόμη εκεί αλλά η μετακίνηση του οικονομικού ενδιαφέροντος από την ευρωπαϊκή ήπειρο προς Ανατολάς είναι γεγονός και οι επιπτώσεις θα είναι σύντομα ορατές στην καθημερινότητα των ευρωπαϊων πολιτών.
Παράλληλα η οικονομική κρίση εξέθεσε ανεπανόρθωτα τη λειτουργία του Ευρώ το οποίο όχι μόνο δεν κατάφερε να αντικαταστήσει το δολάριο σαν παγκόσμιο νόμισμα αλλά έδειξε να λειτουργεί περισσότερο σαν εργαλείο του χρηματοπιστωτικού συστήματος παρά σαν θεμέλιος λίθος μιας αληθινής οικονομικής ένωσης.
Στην εποχή των ισχνών αγελάδων πόσσοι μπορούν να ανεχτούν μια Ευρώπη που δημιουργεί πλεονάσματα για το Βερολίνο και τεράστια χρέη για τις χώρες της περιφέρειας; Ως πότε το Παρίσι θα συντηρεί έναν γαλλογερμανικό άξονα όταν πλέον θα έχει διαταρχθεί το Modus Vivendi των τελευταίων δεκαετιών (με τη Γερμανία σε ρόλο οικονομικής ατμομηχανής και τη Γαλία να διατηρεί τη στρατιωτική πρωτοκαθεδρία).
Οι ήχοι από την 9η συμφωνία και την Ωδή στη Χαρά, εξακολουθούν να συνοδεύουν τις πανυγηρικές συνεδριάσεις της Ένωσης. Όλο και περισσότεροι θα ήθελαν να σχολιάσουν όμως ότι ο μουσικός ύμνος που επέλεξε η ΕΕ αποτελεί από την «τελευταία πράξη» της περίφημης συμφωνίας του Μπετόβεν.
http://www.thepressproject.gr/theme.php?id=2031
Ιρλανδία το αιώνιο πρότυπο
Θα γίνετε Ιρλανδία μας έλεγαν. Το μόνο που χρειάζεται είναι να μειώσετε μισθούς και συντάξεις και σας περιμένει «εκρηκτική ανάπτυξη». Απο την κυβέρνηση Σημίτη, συμπεριλαμβανομένου του σημερινού πρωθυπουργού, μέχρι το κόμμα των φιλελευθέρων ο Κέλτικος Τίγρης αποτέλούσε το όραμα.Ο Τίγρης ως γνωστών τα τίναξε σε νεαρή ηλικία αλλά για έναν αδιευκρίνιστο λόγο η Ιρλανδία παρέμεινε πρότυπο για την Ελλάδα - αυτή τη φορά για τη σκληρή λιτότητα που θα έβγαζε τη χώρα από την κρίση.
Είναι όμως οι προσπάθειές τους σαν των Τρώων, κομμάτι κατορθώνουνε... μα πάντα κάτι βγαίνει και τους σταματά. Όπως μπορούσε να προβλέψει και πρωτοετής φοιτητής οικονομικών η χώρα οδηγήθηκε σε ύφεση, τα ελλειματα και το χρέος εκτινάχθηκαν αναγκάζοντας την κυβέρνηση να εξαγγείλει ένα νέο κύμα αιματηρής λιτότητας ενώ τρομακτική άνοδο σημείωσαν και τα spread.
Κι όμως υπάρχει κάτι ακόμη που θα ήθελαν να αντιγράψουμε από την Ιρλανδία. Τον τρόπο με τον οποίο τα μέσα ενημέρωσης έπεισαν τον πληθυσμό να λουφάξει στον καναπέ, να στρέψει το δάχτυλο προς τους δημόσιους υπαλλήλους - οι οποίοι μετατράπηκαν σε αποδιοπομπαίους τράγους της κρίσης - και τελικά να αποδεχθεί (μέχρι στιγμής τουλάχιστον) τα νέα μέτρα.
Η Ιρλανδία παραμένει λοιπόν το πρότυπό τους. Γιατί όπως θα έλεγαν και οι Τρύπες
Γι΄ άλλη μια χρεοκοπία κι άλλη μια υποταγή
Κάθε στιγμή είναι μια υπέροχη ευκαιρία
Γι΄ άλλη μια θεραπεία κι άλλη μια υποτροπή
Κάθε στιγμή είναι μια υπέροχη ευκαιρία
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου